گیل دخت، رقیب سریال های شبکه نمایش خانگی؟
تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۷۵۵۸۹
همه ما در دهه هشتاد و شاید تا اوایل نود شاهد سریال های ماندگار و دوست داشتنی از قاب تلویزیون بودیم. تا همین چندسال پیش هم انحصار تولید سریال برای رسانه ملی بود و الحق در این حوزه خوب عمل می کرد. سریال هایی که علی رغم طولانی بودن مخاطب را تا قسمت آخر همراه خود نگه می داشت. اگر تکه کلام سریال ها که بین عموم مردم رایج شده بود را در آن سال ها به خاطر بیاورید قطعا بر این صحبت من صحه می گذارید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
طبق آمار و ارقام، شبکه نمایش خانگی در هفته حداقل 5 سریال در ژانرهای مختلف در سبد فرهنگی مخاطب قرار می دهد که هر یک به فراخور قصه، بازیگران و ... مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. به طور کلی صداوسیما از حیث سریال سازی از شبکه نمایش خانگی جامانده و نمی دانم به چه علت در این سال ها مخاطبان خود را تشنه سریال خوب و ماندگار نگه داشت، اما گویی کم کم به خود آمده و با سریال گیل دخت به فکر شروعی دوباره است.
«گیل دخت» سریالی در ژانر تاریخی_درام که مشابه رسم سریال های شبکه نمایش خانگی قرار است هفته ای دوبار از شبکه سه پخش شود. کارگردانی این مجموعه را مجید اسماعیلی و نویسندگی را مجید آسودگان به عهده داشتند.
گیل دخت با همه ضعف ها بازهم نسبت به سریال های چند سال اخیر رسانه ملی یک سر و گردن بالاتر و کمی نزدیک به سریال های پلتفرم هاست. از نظر زمانی هم در دوران قاجار می گذرد که بلافاصله مخاطب را به یاد سریال جیران (نمایش خانگی) می اندازد. این سریال نقاط قوت بسیاری برای امیداوری در جذب مخاطب دارد. گروه بازیگران این سریال کاربلد و محبوب هستند که خود باعث جذب مخاطب می شود. نکته بعد انتخاب نقطه جغرافیایی فیلم است؛ داستان گیل دخت در گیلان سرسبز می گذرد که موجب جلوه های بصری زیبایی شده و پتانسیل جذب مخاطب به صورت ناخوداگاه را دارد. از مهم ترین عواملی که باعث شده مخاطب تماشای گیل دخت را رها نکند، گریز نویسنده به اتفاقات سیاسی و اجتماعی زمان قاجار بوده و تنها به روایت یک داستان عاشقانه همچون جیران نمی پردازد و شاید از این حیث یک قدم از جیران جلوتر برود.
«گیل دخت» تا الان ثابت کرده رسانه ملی اگر بخواهد می تواند پا به پای نمایش خانگی بیاید. حال باید صبر کنیم و ببینیم در شرایطی که موج سریال های شبکه نمایش خانگی برای مردم عادی شده، گیل دخت به عنوان نماینده رسانه ملی می تواند در برگشت مخاطب به تلویزیون موثر باشد یا خیر؟
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: نمایش خانگی شبکه نمایش خانگی جذب مخاطب رسانه ملی سریال ها گیل دخت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۷۵۵۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آقای سعید آقاخانی، ما تحمل میکنیم، اما دل خودتان نسوخت؟
آفتابنیوز :
صفحه اینستاگرامی «صبح سینما» در نقد کیفیت نازل فصول جدید «نون خ» و «زیرخاکی» نوشت: فصل بندی در تمام دنیا شیوه رایجی است. سازندگان یا در ابتدا نقشه راه یک روایت را در چند فصل آماده دارند یا با توجه به اقبال مخاطب مسیری را برای ادامه قصه باز میکنند. در سریالهای کمدی نیز با توجه به اقبال مخاطب فصلهای بعدی با اتاق فکری مجرب و گروه نویسنگدان خلاق طراحی میشود. اما گویا در صدا و سیما فصل بندی و ساخت ادامه یک سریال به چیزهای دیگری بستگی دارد و در یک لیگ دیگر بازی میکنند. مدتهاست دیگر نه قصه مهم است و نه لزوم ساخت ادامه آن؛ همین که دوستان هر سال دور هم جمع شوند و یک «چیزی» به نام فصل چندم سر هم کنند کفایت میکند. سعید آقاخانی و پژمان جمشیدی هم هستند.
قبول که میشود در سریالهای کمدی پیوستگی را فراموش کرد، اما آیا نباید یک مجموعه ۱۵ قسمتی هدف و قصهای برای ساخت داشته باشد؟ تا کی باید روی موج موفقیت گذشته سوار شد؟ بعضا دیده شده دوست نویسنده تکههای بامزه سریالهای پر مخاطب گذشته همچون «شبهای برره»، «پایتخت»، «باغ مظفر» و... وصله میکند و یک کپی دست چندم و در مواردی درنیامده از آن را به دل قصهاش راه میدهد.
مخاطب هیچ سکوت میکند و گاه تحمل؛ خودتان دلتان برای چیزی که میسازید نمیسوزد؟ تا کجا میخواهید از اعتبار گذشته خرج کنید؟ اگر نمیتوانید یا نمیشود به سراغ کار تازه بروید شاید نتیجه بهتری هم برای شما داشته باشد و هم مخاطب.
منبع: سایت برترینها